سرویس فرهنگی جوان آنلاین: شاید انجام طرحی کلان در ظاهر منافع مادی و معنوی فراوانی را برای دیروز دربر داشته، اما کدام نهاد ثابت‌قدم می‌تواند ضمانت کند که امروز عاقبت همان پروژه به حسرت نینجامیده و فردایی پرتنش نخواهد داشت؟! اگر دیروز اشتباه رخ داده نباید این مسیر ادامه یابد تا برای آیندگان به بن‌بست برسد! استان و به‌خصوص کلانشهر اصفهان اگرچه پایتخت فرهنگ و تمدن ایران اسلامی لقب گرفته، اما تنها توان پذیرش جمعیتی ۵۰۰ هزار نفری را دارد که برای هر یک نفر افزایش آن دولت و نظام را موظف به پرداخت هزینه‌های کلان می‌کند. این منطقه کویری یکدست است که با حذف تدریجی زاینده‌رود به برهوت تبدیل می‌شود در حالی که تحت هیچ شرایطی نمی‌توان از افزایش جمعیت آن پیشگیری کرد. این کلانشهر در حال حاضر با معضلات و مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم می‌کند که هر کدام به‌تن‌هایی نیازمند مدیریتی کلان و ملی هستند! آلودگی آن به‌رغم هزینه‌ها و تلاش‌های مضاعف در سطح کشوری و حتی جهانی هنوز نتوانسته عددی قابل قبول در تعداد روز‌های پاک سال داشته باشد که این امر باعث شده تعداد مبتلایان به بیماری‌های تنفسی و ریوی افزایش یابد و تخت‌های بیمارستانی آن ظرفیت پذیرش آن‌ها را نداشته باشند. از سوی دیگر چند سالی است خشکسالی توان جامعه ساکن در این شهر را گرفته که تابستان امسال را به‌سختی و با هزینه‌های فراوان نصب موتور پمپ و مخزن سپری کنند که این خود فشاری کمرشکن برای خانواده‌های مستضعف در این برهه از گرانی‌ها بود. شاید در آغازین روز‌های انقلاب اسلامی که آحاد جامعه هر یک به سهم خود سعی داشتند با قدمی یا قلمی یا رقمی این نهال نوپا را آبیاری و مراقبت کنند اگر اندیشه انتقال آرامستان تخت فولاد را به مکان دیگر بسط می‌دادند و در چهارگوشه شهر زمین‌هایی را به این منظور انتخاب و از معضلات بهشت‌زهرای تهران در این باره درس عبرت می‌گرفتند امروز ضرورت نداشت تا وسعت تنها قبرستان رسمی کلانشهر را به‌جای عرض از طول افزایش دهند که قطعاً این امر می‌تواند نارضایتی‌هایی را به دلیل بعد فاصله در بازماندگان ایجاد کند که این دست یکی از همان اشتباهاتی است که شهرداری کلانشهر اصفهان در طول این چند سال مرتکب شده و اگرچه در مقطع خاص منافعی داشت، اما فاصله زمانی طی شده آثار زیان‌بار آن را نمودار کرده است. امروز مدیرعامل آرامستان باغ رضوان اصفهان مدعی است این گورستان تا ۷۰ سال دیگر می‌تواند پذیرای دفن اموات باشد! اما نه در عرض بلکه در طول فاصله که به محدوده بخش کوهپایه برسد. این بحث درست ادامه اشتباه محاسباتی در این امر است که ۳۵ سال پیش اتفاق افتاد تا برنامه‌ریزان بدون تجربه شهرداری به‌جای ایجاد چهار آرامستان در چهارگوشه شهر تلاش و فشار را بر باغ رضوان که در یک مسیر ترانزیت کشور و منطقه پرازدحام حاشیه شهر قرار گرفته، گذاشتند و سعی نکردند به‌جای گسترش آن به ایجاد مکان‌هایی در شمال و غرب یا احتمالاً جنوب شهر بپردازند. آنچه مدیرعامل آرامستان‌های شهرداری اصفهان طی نشست خود با رسانه‌ها ابراز می‌دارد حاکی از توانایی‌های این مجموعه است که هرکدام با اما‌ها و اگر‌ها روبه‌رو است و ازجمله آنچه البته باید اشاره کرد امنیت ۱۳۰۵ هکتاری را تنها نمی‌توان از طریق سامانه‌های دوربین ثبت و مراقبت نمود و همچنین نگهداری ۱۷۰ هکتار فضای سبز با کمبود شدید آب امکان‌پذیر نیست، زیرا منطقه شرق اصفهان سال‌هاست با چالش رطوبتی مواجه است بنابراین به‌جای وسعت بخشیدن به تأسیسات و امکانات این مجموعه و دفن کردن بودجه در زیر خاک، به فکر ایجاد مکان‌هایی دیگر در غرب، شمال و جنوب شهر باشید و اجازه دهید این وسعت به همین جان ختم شود و به‌جای اصلاح معضلات امنیتی پس از وقوع، فکری به حال صد‌ها سگ گرسنه ولگرد در باغ رضوان کنید که از قسمت کوهستانی به علت گرسنگی و تشنگی به این‌سو می‌آیند و باعث وحشت زوار و بخصوص بچه‌ها و خانم‌ها می‌شوند و از طرفی متکدیانی را که طی چند ماه اخیر پنج‌شنبه و جمعه که قسمت اداری شما فعالیت کمتری دارد در سطح بلوک و قطعات پراکنده‌اند تا با پاشیدن آب روی قبور و خواندن چند آیه از قرآن به نحوی گدایی کنند، خلع ید نموده و از مأموران انتظامی بخواهند به‌جای دور دور کردن با وانت‌ها در مسیر‌ها از اتومبیل پیاده شوند و نظر کسانی را که به برگزاری یادبود‌ها مشغول هستند پیرامون آرامش و امنیت در باغ رضوان سؤال کنند! ضمناً نظافت و نظم و ترتیب موجود در قطعه نام‌آوران را به دیگر بلوک‌ها نیز تسری دهند! راه‌اندازی آرامستان‌های محلی اگرچه برای مرحومان و بازماندگان آن‌ها آب ندارد، اما می‌تواند به نحوی برای زیرمجموعه شهرداری نان داشته باشد که خود بحثی جداگانه و فارغ از این مقوله خواهد داشت! اما تغسیل در غرب کلانشهر و دفن در شرق همراه با وجود فاصله و ترافیک و دیگر معضلات نیز از همان نمونه ابداعات زیرمجموعه شهرداری اصفهان است که پیرامون احداث برج جهان‌نما بر روی کاروانسرای تاریخی تحدید داشت و همچنین شهربازی رؤیا‌ها در کویر فاقد جاذبه توریستی و رطوبت و سرسبزی! تا حسرتی باشد برای امروز و بحرانی بماند برای فرداها!
*روزنامه‌نگار پیشکسوت
